Borek z Trzcieńca († 1403), burgrabia krakowski, kasztelan brzeski, protoplasta rodu Borków herbu Wąż, występował jako świadek na dokumentach królewskich początkowo (od 1376) jako podrzęczy proszowski, od r. 1389 burgrabia krakowski, a raz tylko 15 X 1398 jako kasztelan brzeski. B. należał do otoczenia królowej Jadwigi, lecz w sprawach państwowych niczem nie zaznaczył swej działalności. Natomiast często spotykamy jego imię w zapiskach sądowych. Wedle przekazu Bonieckiego miał B. zejść ze świata w r. 1399, lecz data ta nie wydaje się pewna. Wprawdzie małopolski wielmoża nie występuje już od r. 1399 na dokumentach, lecz z pewną dozą prawdopodobieństwa przypuścić należy, że po śmierci królowej wycofał się z czynnego życia, osiadł w swych dobrach, gdzie dopiero 14 II 1403 zaskoczyła go śmierć. Na to wskazywać może nagrobek na Wawelu (dziś w zbiorach kórnickich), który odnieść można tylko do B-a, a nie do jego syna Jana, o którym z całą pewnością wiadomo, że żył jeszcze w r. 1409.

B. pozostawił liczną rodzinę; imion córek nie przekazały źródła, natomiast znani są jego synowie: Mszczój, Jan, Mikołaj, Piotr, Tomasz i Ścibor. Z tych Jan piastował godność kasztelana wiślickiego, Mikołaj był burgrabią krakowskim, Piotr wstąpił do zakonu cystersów, od r. 1423 spotykamy się z nim jako opatem jędrzejowskim. Mszczój i Ścibor nie szukali, jak się zdaje, karjery urzędniczej, osiedli na części ojcowskich dóbr we wsi Cierniowe. To samo powiedzieć można i o Tomaszu, który w połowie XV stulecia występuje bez godności z tytułem pana na Trzcieńcu. Wymienieni synowie imię ojca przyjęli jako nazwisko rodowe, którego odtąd stale używali ich potomkowie.

Boniecki II; Star. pr. p. pomn. II, nr 304, 531, 549, 1198; Arch. Kom. Prawn. X; Długosz, Lib. Ben. I, II; Kod. Mp.; Cod. Vielic; Kodeks Kat. Krak.      

Karol Piotrowicz